قبل از آشنایی با رنگ های الکترواستاتیک بهتر است، که نگاهی کوتاه به پیدایش این نوع رنگ ها داشته باشیم. رنگ الکترواستاتیک، که با نام رنگ پودری هم شناخته می شود، ابتدا در اوایل سال 1950 میلادی در آمریکا تولید شد. به دلیل هزینه بالا، استفاده از این نوع رنگ ها فراگیر نشد. بیشتر افراد، شرکت‌ها و کارخانه‌ها ترجیح می‌دادند، همچنان از رنگ‌های پلی‌استر، هیبرید و اپوکسی استفاده کنند.
در آن زمان روش کاربردی رنگ کوره ای تنها با روش بستر سیال بود. در این روش قطعه مورد نظر ابتدا تا دمای مشخصی داغ می شد.سپس در داخل حمامی از پودر های معلق در هوا فرو برده می شد. در نتیجه پوشش ضخیمی از پودر بر روی سطح می نشست. این روش بسیار گران تمام می شد.
سپس در دهه 60 میلادی یک کمپانی در آلمان موفق به تولید خمیر رنگ الکترواستاتیک شد. در همان زمان موسسه ای در انگلستان نیز روش الکترواستاتیک را برای رنگ آمیزی با استفاده از رنگ های پودری ابداع کرد.
شیوه ی استفاده از رنگ الکترواستاتیک پودری
- پیش گرما
- پس گرما
- مشعل پاش
- مادون‌قرمز
روش پیش گرما
همانطور که از نام این روش پیداست، قبل از انجام رنگدهی، قطعه مورد نظر به اندازه کافی حرارت دریافت می کند. مزیت این روش میزان چسبندگی زیاد رنگ به قطعه می باشد. به همین منظور از این روش برای قطعات خیلی کوچک با پیچیدگی زیاد و همچنین قطعات با ضمانت بالا استفاده می شود.
در این روش رنگ الکترواستاتیک در برابر کنده شدن، خراشیدگی و جدا شدن مقاومت بالایی خواهد داشت.
روش پس گرما در رنگ الکترواستاتیک
در این روش برخلاف روش قبلی، ابتدا قطعه رنگ آمیزی می شود، سپس در معرض گرما قرار می گیرد.
به خاطر سهولت در انجام و یاد دادن به افراد، روش رایج تری نسبت به بقیه روش ها می باشد. علاوه بر این هزینه راه اندازی این روش نسبت به سایر روش ها کمتر می باشد. روش پس گرما را می توان به دو صورت اتوماتیک و دستی انجام داد.
شیوه مشعل پاش
روش بعدی در رنگ آمیزی رنگ الکترواستاتیک همزمانی مرحله رنگ و مرحله گرما می باشد. در روش مشعل پاش، در حین رنگ آمیزی با تفنگ پاشش، شعله مشعل را نیز به همان نقطه هدایت می کنیم تا رنگ پخته شود.
از مزیت های این روش می توان به عدم نیاز به کوره، عدم نیاز به برق را نام برد چون کمپرسور آن دیزلی یا بنزینی است. به همین خاطر می توان گفت این روش برای نقاط دور افتاده و کم امکانات می تواند مناسب باشد.
از نقاط ضعف این روش می توان به حذف مرحله کوره اشاره کرد، که منجربه پایین آمدن سرعت فرآیند رنگ پاشی می شود. همچنین باید در نظر داشت که در این روش رنگ آمیزی انجام شده در برابر خراشیدگی و کندگی مقاوم نیست. در صورتی که بخشی از لایه رنگ از سطح جدا شود، تمام لایه رنگی به صورت یکپارچه از سطح قطعه جدا خواهد شد.
لازم به ذکر می باشد جهت استفاده از این روش نیاز به رنگ های تخصصی با زمان پخت کوتاه می باشد که خواص رنگ بهتری ایجاد کند. این روش برای قطعاتی که بسیار بزرگ و حجیم می باشد مناسب می باشد.
شیوه مادون‌قرمز
این روش مناسب قطعاتی می باشد که امکان قرارگیری در کوره را ندارند. بنابراین قطعاتی که قابل استعال یا تغییر حالت هستند یا قطعاتی که بزرگتر از ورودی کوره می باشند، از روش مادون قرمز رنگ آمیزی می شوند. در این روش ابتدا فرآیند رنگ آمیزی به وسیله تفنگ انجام می گیرد و بعد از آن قسمت رنگ شده یا قطعه مورد نظر زیر لامپ مخصوص مادون قرمز قرار گرفته می شود تا رنگ پخته شود.
از دیگر ویژگیهای این روش عدم نیاز به کوره و نیاز به امکانات کم می باشد. البته در مقابل این روش از سرعت بسیار پایینی برخوردار می باشد.
استفاده از رنگ الکترواستاتیک چه مزایایی دارد؟
- فرآیند رنگ‌آمیزی با این نوع از رنگ‌ها آسان است.
- با وجود ایجاد لایه‌ای نازک از رنگ، پوشش دهی و دور پوشانی مطلوب دارد.
- تنها با یک لایه رنگ خواص عالی فیزیکی و شیمیایی مطلوبی برای محصول به وجود می آید.
- حفظ محیط زیست از آلاینده ها با حذف کامل حلالها و ضایعات مواد مصرفی
- مقاومت بالا ، دوام و عمر طولانی و عدم تغییر حالت در برابر شرایط گوناگون جوی
- پوشش دهی بالا و ایجاد ضخامت یک نواخت در تمامی نواحی
- همچنین نفوذ پذیری در نقاط غیر قابل دسترس ، گوشه ها و لبه ها